ดงพญาเย็น

ตอนที่2ตกเย็นมาวีรเดช ได้โทรศัพท์จากเพื่อน"'

ว่า ไง ว่ะไอ้ดล"

เออ ว่ะ  กันว่าง แกยุไหนว่ะ'"ออกมาที่ร้านกันได้ไหมมีอะไรให้ดูหน่อย"'

ได้ๆ แล้วเจอกัน"'

วีรเดช ขับรถออกจากบ้าน เพื่อไปหา ปัทดล"'ที่ร้านอาหาร กึ่งผับ กึ่งบาร์ ' ที่นี่ มีสาว ๆมากหน้าหลายตา" ร้านเป็นที่นิยม ของคนรุ่นใหม่ อย่าง วีรเดช"'

เขาเดินเข้าร้าน"

หญิงสาว กระซิบ กระซาบ กันทั้งร้าน เหมืนอดาราดัง แวะเวียน มาที่ร้าน"'

หวัดดีค่ะ อุ้ย" หล่อจัง

หญิงสาว ทำท่าเชิญ ชวน'"ทำหน้าเคลิ้ม ในความหล่อของวีรเดช

แต่ เขากลับไม่สนใจ หญิงสาวเหล่านั้น""

เขามำได้ดี ที่สุดคือ ยิ้มตอบกลับ"'-"'

และรีบเดินจั้ม อ่าว ไปหาปัทดล

ทางนี้ โว้ย ไอ้เดช"'

เออ มีไร ทำไมถึงโทรตามว่ะ"'

กันมีไร ให้ดูว่ะ

อะไรของแกว่ะ

ปัทดล หยิบ แหวน ที่มีความเก่าแก่ขึ้นมา""หบวดลายสวยงาม ตัววง ทำด้วยทองเหลือง หัวแหวนสีแดง แต่มี แรงดึงดูด คนมองแล้ว หลงใหล

กัน ว่าแกคงจะชอบว่ะ ของเก่า

ดูแล้วมี แหวนวงนี้ มีความสวย แบบประหลาดว่ะ'

เออ รู้ ด้วยว่าเป็นของเก่า"" เข้าใจได้ว่า บ้านแกมีสมบัติเก่ายุแล้ว แต่มีคนฝากมาขาย  เขาร้อนเงินว่ะ" และที่สำคัญ เขา บอกว่า แหวน" เลือกคน"'กันก็ไม่เข้าใจว่ะ

แหวนเลอก คน อะไรของแกว่ะ"

เจ้าของเดิม เขา บอกว่า เจ้าของแหวนคนใหม่ กำลังมา หมดเวลาที่เขาจะดูแล แหวน วงนี้แล้ว เจ้าของแหวน ตัวของ กำลังมา อะไรประมาณนี้"'เออ ว่ะกันก็ไมเข้าใจ แล้ว แกสนใจมั้ยว่ะ""ืืื  

เออว่ะ แหวนสวยดี" วีรเดช มอง แหวน แบบพิจารณา หารอยตำหนิ แต่หาไม่เจอ เขารู้สึกถึงความสวยงามของแหวน วงนี้ สวย ประทับใจแบบ บอกไม่ถูก"  กันซื้อว่ะ

นี้ไง เจ้าของแหวน วงใหม่ เออว่ะ ดีใจด้วยที่ชอบ""วันนี้ แกอยู่เป็นเพื่อนกันก่อนนะ

ไม่ไหวว่ะ สาวๆ เยอะเกิน

ไอ้บ้า คนอื่น เขาวิ่งเข้าหา แกนี่แปลกคน ไม่ชอบผู้หญิงเออๆ เข้าใจได้ พ่อรูปหล่อพ่อรวย หล่อ เลือกได้"'"

เออ โชคดีเพื่อน"'

วีรเดช ขับรถ ออกจาก ร้านปัทดล พร้อมแหวนวงงาม เขาสวมใส่ ในนิ้วกลาง และทึ่ง ในความสวยงามของแหวน คนขายใน ราคาถูก เขายิ้มอย่างพอใจ"'  

วีรเดช รู้สึกง่วง  รีบอาบน้ำเข้านอน วีรเดช รู้สึก เคลิ้ม หลับอยู่ในภวังค์ ของความ หลับใหล เขาเดินเข้าไปในไป เขาเห็นหญิงสาวผมยาว" รูปร่าง ผอม ใส่ชุดโบราณ,หญิงสาว มองมาที่เขา ในความฝัน เขาเดิน ตามเธอไป อย่างง่ายดาย

หญิงสาวไม่พูดจา แต่สายตา เทอเหมือนมี มนต์ ขลัง"'

คุณๆ คุณเป็นใคร

หญิงสาวหันมามอง แล้วเดินต่อไป

คุณๆ ไม่ได้ยินหรอ ผมเรียกคุณ อยู่นะ 

หญิงสาวหันมองแล้ว ยิ้มให้วีรเดช แล้วรีบเดิน หายไปในป่า

คุณๆ เดี๋ยวสิคุณ

คุณผู้ชายคะๆ 

อ่าว บัวเขียวหรอกหรอ คุณผู้ชายนอนละเมอค่ะ กี่โมงแล้วบัวเขียว จะ8โมง แล้วค่ะ คุณ ผู้หญิงให้มา ปลุกคุณ ผู้ ชายไปโต๊ะอาหาร ค่ะ

นี่ ฉันนอน ถึง8โมงเลยหรอ บอกคุณ แม่ ขอ5นาที เดี๋ยวตามไป

ค่ะ คุณผู้ชาย"'

วีรเดชรีบ ลุกไปอาบน้ำแต่งตัว เผื่อมาโต๊ะอาหาร เขารู้สึกอ่อนเพลีย เมื่อนึกถึงความฝัน ของเมื่อคืน เขายังจำหน้า หญิงสาว คนในฝัน ได้อย่างแม่นยำ เทอ สวยเหมือน นางในโบราณคดีวีรเดช รีบ วิ่งลงมา เพราะแม่รอ ทางข้าว

ไปทำอะไรมา ดูเพลียๆ นะลูก

รู้สึกเหนื่อยๆ ครับแม่ 

เปิดดู ลายแทง หรือยังลูก 

ยัง ครับ"'

วีรเดขตอบสั้นๆ แต่ทำให้ผู้ เป็นแม่หันไปมองลูก ด้วยสาย ตาตำหนิ

ทำไม ไม่เปิดดู คุณ พ่อเราสั่งนักสั่งหนา

แม่พูดยังไม่จบ วีรเดชก็ สวน กลับทันที แม่ครับ แม่คิดว่า หลายแทงมี อยู่จิงๆ หรือ คับ มันยุคไหนแล้ว

เอาล่ะๆ  เรื่องยุคเรื่องสมัย เอาล่ะ แม่รู้ว่าลูกไม่เชื่อเรื่องลาบแทงอะไรนั้น แต่นี้เป็นการสั่งเสีย ครั้งสุดท้าย ของพ่อ ขะๆม่ทำตามบ้างเลยรึไง วีรเดช รู้สึกขุดใจตัวเอง แต่เก๋ตอบกึ่งรับ กึ่งสู้ เพื่อรักษาน้ำใจแม่

เดี๋ยวผมจะเปิดดูครับ

ก็แค่นั้น แหละ""

แหละสองแม่ลูกก็รับประทานอาหาร แบบมีอะไร ให้ขุ่นคิดในใจ"'

ตกเย็นมา วีรเดช นึกได้ ว่าลืมที่จะเปิดหลายแทง สายตา เขาจัับจ้แง มาที่หลายแทง เจ้าปัญหา มันเป็นอะไรที่ ทำให้เขารู้สึกว่า  เกิดความยุ่งยาก แต่อีกใจก็ เปิดอีกให้มันจบไป

เขาเปิดลายแทงดู  สาตจับจ้อง ไปที่ลายแบะบอกตนเองว่า มันก็แค่ ผืนหนั

งเก่าๆ ผืนนึง ที่เขียนด้วยสีแดงไม่มีไรหน้าสนใจ เขากลาง ลายแทงทิ้งไว้ และ ล้มลงนอน ดขาหลับไปโดยไม่รู้ตัว